Wat er stond
We bereiken de sterren alleen met kleine stappen
schreef Anton op het stuk glanzend wit karton met een viltstift. Uit de la van het bureau pakte hij een schaar en knipte om de tekst heen, totdat hij een speelse ster in z’n hand hield. Met plakband plakte hij hem op de deur van de Ikea keukenkast en liep toen iets naar achteren, om te kijken of de wijze woorden van een afstand ook te lezen waren. Dat waren ze. Dankzij z’n duidelijke handschrift met hier en daar een krul. Over dat handschrift had hij heel vaak een compliment gekregen en elke keer had hij ervan genoten. Van jongs af aan was hij bezig geweest er werk van te maken, van duidelijk schrijven met hier en daar een krul.
De zin die op de ster schitterde door het middaglicht van het keukenraam, had hij iemand eens horen zeggen. Daarna was hij altijd in z’n hoofd blijven hangen, tot zo’n twaalf minuten geleden, toen hij hem opschreef.
‘De top van een berg, zou er ook kunnen staan,’ bedacht Anton. Of: ‘Een reis begint met één stap’ ‘Jaja, een muziekstuk met één noot en een vrijpartij met één (voorzichtige) kus’
‘Zo kan ik nog wel even doorgaan,’ zei Anton hardop. Maar dat deed hij niet. Hij keek met tevredenheid naar de ster op de kastdeur, liep toen een stuk de gang in, draaide zich om en keek weer naar de letters in de keuken. Nog steeds was er te zien wat er stond.
(16 december 2016)
Alleen maar even kijken
Alleen maar even kijken
of ze wel lekker ligt
alleen maar even kijken
of ze wel lekker ligt
op een stevig lelieblad,
niet te droog en niet te nat
alleen maar even kijken
of ze wel lekker ligt
Alleen maar even kijken
of ze wel lekker ligt
alleen maar even kijken
of ze wel lekker ligt
bij ’t hoge fluitekruid
opgerold of juist languit
alleen maar even kijken
of ze wel lekker ligt
alleen maar even kijken
alleen maar even kijken
alleen maar even kijken
Kikker: ‘Zeg Reiger, stond jij net naar mij te koekeloeren,
wilde me opeten, maar deed ’t niet?
Reiger: ‘Ik, naar jou k..koeke..loeren?’
Kikker: ‘Koekeloeren ja.’
Reiger: ‘Nooit van gehoord.’
Kikker: ‘Ik heb het gedroomd of ik was half wakker.’
Reiger: ‘Je hebt het gedroomd, zeker.’
Kikker: ‘Ja?’
Reiger: ‘Als reiger zou ik je altijd opeten, dat weet je toch?’
‘Met huid en haar.’
Kikker: ‘Haar?’ (voelt)
Reiger: ‘Van kop tot staart.’
Kikker: ‘Staart?’ (zoekt staart)
Reiger: ‘Ik bedoel HELEMAAL.’ (maakt een opeet/foetsie gebaar)
Kikker: ‘……Mmmmmmm…. HELEMAAL…’
(denkt na) ……’Reiger,…. Je hebt me vannacht…HELEMAAL
niet opgegeten dus!’
Reiger: ‘Dat is HELEMAAL waar….!
(uit: ‘Alleen maar even kijken’-2019)
als we
oud zijn
gaan we
reizen
richting Drente
of de Zaan
en onscherpe
foto’s maken
waar we
om de beurt
op staan
januari 1987
Met R. ontbeten, daarna naar oma en opa Koek. Na de koffie ging opa
naar de kaartclub. Ik heb boodschappen gedaan en samen met oma een
boterham gegeten in de smalle keuken. Toen gestofzuigd, geborsteld en
afgestoft. Ik ging er lekker van zweten. Was fijn in beweging. Na ruim
anderhalf uur was ik klaar en tevreden met het resultaat.
De thee smaakte prima in opa’s stoel. Ik bewonderde de nieuwe dubbele
beglazing in de woonkamer. Oma zat vrolijk, maar wat afwezig in haar
stoel. Ze vertelde en vroeg vaak de zelfde dingen.
Toen opa thuis kwam, legde hij dankbaar z’n grote hand, nog warm van
de goede kaarten, even op m’n schouder.
‘Wil je een kaakje of
een kletskop?’
vraagt ze voor
de derde keer
Zou ze de kruimels op
m’n kin niet zien?
boven de vijver,
meeuwen en meerkoeten
naast m’n kladblok,
een tweede cappucino
ik begin en schrijf: meerkoeten zwemmen rustig in de vijver
dan geheel onverwacht
kom jij aanlopen met
een doos en een witte papieren tas,
boodschappen
ik ga je tegemoet,
we zullen samen drinken en
zachtjes praten over
stofzuigen, aura’s
en naar de kapper gaan
(maart 1998)
Maten
man in
stoel met
hengel
tuurt naar
vrolijke dobber
naast hem een reiger;
die kijkt
de vis
aan de
haak
Oma
lieve oma, ik kan
het echt niet mooier maken
dan het was
als je zo naast me zat en
m’n vingernagels
verwende met goddelijk
gereedschap
schaar en vijl
dan was hier
het nu
waren wij puur genot;
het losmaken van
nagelriemen
het verbinden van
een grootmoeder aan
een kleinzoon
in vervlogen dagen
(3 maart 2002)